Przewlekła choroba żylna (CVD) jest powszechną dolegliwością, która stanowi istotny problem zdrowotny, obciążając system opieki zdrowotnej i obniżając jakość życia pacjentów. Nowe badania naukowe dostarczają istotnych informacji na temat sulodeksydu, substancji czynnej stosowanej w leczeniu CVD, i jej wpływu na przywracanie funkcji komórek śródbłonka. Badanie to podkreśla znaczenie terapii opartej na lekach wenoaktywnych, które mogą zmniejszać nasilenie objawów związanych z CVD, redukować stan zapalny i chronić komórki śródbłonka.
Sulodeksyd jako skuteczna terapia w CVD
Sulodeksyd to oczyszczony glikozaminoglikan, składający się z 80% szybko przemieszczającej się heparyny i 20% siarczanu dermatanu. Jest on znany z szerokiego zakresu biologicznych efektów, w tym właściwości przeciwzapalnych, przeciwutleniających i przeciwzakrzepowych. Sulodeksyd działa ochronnie na komórki śródbłonka, przywracając funkcję glikokaliksu, co jest kluczowe w zapobieganiu uszkodzeniom i dysfunkcji śródbłonka.
Przebieg badania i metodyka
W badaniu uczestniczyło 10 pacjentów z objawowymi żylakami, u których stwierdzono niewydolność żyły odpiszczelowej. Pacjenci byli leczeni sulodeksydem przez dwa miesiące, a wyniki oceniano na podstawie poziomów markerów zapalnych (takich jak IL-6, MMP-9, VCAM-1 i czynnik von Willebranda) oraz funkcji komórek śródbłonka.
Wyniki badania
Zmiany w poziomach markerów zapalnych
Badanie wykazało, że surowica pobrana z niewydolnych żył odpiszczelowych dolnych kończyn zawierała wyższe poziomy VCAM-1 w porównaniu do surowicy z krążenia ogólnoustrojowego. Po leczeniu sulodeksydem zaobserwowano znaczące zmniejszenie poziomów większości badanych parametrów zapalnych, zarówno w surowicy z dolnych kończyn, jak i z krążenia ogólnoustrojowego.
Wpływ na funkcję komórek śródbłonka
Komórki śródbłonka wystawione na działanie surowicy od pacjentów z CVD przed leczeniem wykazywały zwiększoną syntezę MMP-9 oraz wzrost markerów starzenia komórkowego. Po leczeniu sulodeksydem zmniejszyła się aktywność sekrecyjna zapalna komórek śródbłonka, co wskazuje na jego korzystny wpływ na redukcję stanu zapalnego.
Analiza genów i starzenie się komórek
Starzenie się komórek śródbłonka było bardziej wyraźne w obecności surowicy pobranej z niewydolnych żył odpiszczelowych niż z krążenia ogólnoustrojowego. Leczenie sulodeksydem prowadziło do statystycznie istotnej redukcji ekspresji genów związanych z syntezą IL-6, MMP-9, VCAM-1 i czynnika von Willebranda.
Dyskusja i wnioski
Badanie potwierdziło, że stan zapalny jest kluczowym czynnikiem w rozwoju CVD, a sulodeksyd skutecznie redukuje stan zapalny i aktywację komórek śródbłonka. Wyniki te mogą mieć istotne implikacje kliniczne dla leczenia CVD, sugerując, że sulodeksyd może być skutecznym środkiem w zapobieganiu postępowi choroby. Potrzebne są dalsze badania, aby potwierdzić, czy sulodeksyd może zapobiec dalszemu postępowi klinicznemu CVD.
Bibliografia
Zieliński Adam, Jasińska-Sumińska Katarzyna, Bręborowicz Andrzej, Kowalska Katarzyna, Zabel Maciej, Wysocka Teresa, Khalil Raouf A., Raffetto Joseph D. and Urbanek Tomasz. Changes of the serum properties and its effect on the endothelial cells restoration in patients with chronic venous disease treated with sulodexide. Journal of Vascular Surgery: Venous and Lymphatic Disorders 2024, 12(5), 333-346. DOI: https://doi.org/10.1016/j.jvsv.2024.101941.
